Ah, de Noordeindseweg in Berkel en Rodenrijs: een ogenschijnlijk rustige boerderij met een schuur die niet alleen onderdak bood aan landbouwmateriaal, maar ook aan een heuse cocaïnewasserij. Op 28 april 2024 ging deze creatieve onderneming in vlammen op. Het gevolg? Een jonge man van 20 jaar uit Rotterdam verloor zijn leven en drie andere betrokkenen staan nu terecht. Vandaag eist het Openbaar Ministerie (OM) gevangenisstraffen. Maar wie zijn hier nu echt de schuldigen?
Brandjes blussen… letterlijk en figuurlijk
De ramp begon rond half vier ’s middags toen bewoners rook zagen opstijgen uit de schuur. Zij schakelden keurig de hulpdiensten in, terwijl twee mannen de benen namen. Politie-agenten, met hun onmiskenbare talent om geursporen te volgen, vonden de heren snel terug. De twee mannen, een 21-jarige Rotterdammer en een 29-jarige dakloze, stonken naar rook en hadden aceton op hun schoenen – wat je blijkbaar mee naar huis neemt na een dagje “werken”. Het bewijs dat de schuur een drugslab herbergde, lag voor het oprapen: ammoniak, aceton en genoeg andere chemicaliën om een scheikundeleraar nerveus te maken.
Maar hoe de brand begon? Waarschijnlijk kortsluiting. Want ja, als je cocaïne probeert te extraheren zonder dat je ook maar iets weet van chemie, krijg je nu eenmaal een gratis lesje natuurkunde in de vorm van een explosie.
“Hij verdiende niet om zo te sterven”
Het slachtoffer, een jonge man met dromen om te trouwen en een toekomst op te bouwen, liet zijn leven in de brand. Een tragisch verlies, absoluut. Maar laten we niet vergeten dat deze jongeman zich vrijwillig had ingelaten met de productie van harddrugs. Het OM noemde zijn dood “volkomen zinloos” en schoof de verantwoordelijkheid direct in de schoenen van de twee verdachten die aanwezig waren tijdens de brand. Want, laten we eerlijk zijn: wie laat een vriend achter in een vlammenzee zonder ook maar even 112 te bellen? Zelfs in de wereld van het georganiseerde misdaad zou je toch een klein beetje teamgeest verwachten.
De derde verdachte, een 31-jarige man uit Rotterdam, speelde volgens het OM een “leidende rol” in dit verhaal. Hij was dan misschien niet fysiek aanwezig, maar zijn telefoon stond bol van de gesprekken over drugs. Het OM ziet hem als de regisseur van deze tragische voorstelling, alsof hij een soort Walter White-wannabe was, maar dan zonder enige wetenschappelijke basis.
Straffen die indruk maken… of niet?
Voor de twee “lab-assistenten” die werden gearresteerd, eist het OM 42 maanden cel, waarvan 6 maanden voorwaardelijk. De derde verdachte mag zich ook opmaken voor een verblijf achter de tralies. Maar wat zeggen deze straffen echt? Zijn ze bedoeld om toekomstige hobby-chemici af te schrikken? Of is het slechts een druppel op een gloeiende plaat in een industrie die jaarlijks miljarden binnenharkt? Misschien is het tijd om te erkennen dat gevangenisstraffen nauwelijks indruk maken op mensen die al bereid zijn hun leven te riskeren in een schuur vol gevaarlijke chemicaliën.
Wat valt hier echt te leren?
- Amateurs en chemie mengen slecht: Het idee om een drugslab te runnen zonder enige kennis van chemie blijft een recept voor rampen. Misschien moet er een waarschuwingslabel komen: “Niet proberen zonder diploma”.
- Vriendschap in de drugswereld is ver te zoeken: Als je vrienden je achterlaten in een brandend lab, weet je dat je in het verkeerde vakgebied zit.
- Het echte probleem blijft onaangeroerd: Straffen lossen weinig op zolang de vraag naar drugs blijft bestaan. Zolang er een markt is, blijven schuren brandgevaarlijke science-projecten.
Misschien is het tijd dat we stoppen met het bestrijden van symptomen en eens kritisch kijken naar de onderliggende oorzaken. Maar hé, dat zou te logisch zijn, toch?