In Nederland kun je de haven van Rotterdam natuurlijk niet zomaar binnenwandelen met een zakje cocaïne onder je arm. Dus, wat doe je als crimineel? Juist, je stuurt een paar knokkers op een havenmedewerker af om haar ’s nachts uit bed te sleuren. En dat is precies wat een dakloze 28-jarige man, samen met wat vrienden, bedacht had in de zomer van 2020. Niet bepaald een gentleman’s approach, maar wel effectief – of dat hoopten ze in ieder geval.
“We weten alles van je, en je gaat meewerken, of anders…”
Het is augustus 2020, en deze vrouw in de haven wordt in haar eigen huis verrast door, je raadt het al, een brute inbraak. Terwijl ze waarschijnlijk gewoon dacht dat het een onschuldig geluidje was, zat er ineens een man bovenop haar, alsof hij meedeed aan een amateur-worstelwedstrijd. Wat volgde was het gebruikelijke script: schreeuwen, slaan, en natuurlijk de klassieker “We weten alles van je,” want zonder een Mexicaanse dreiging zou het geen echte misdaad zijn, toch? Deze schurken hebben duidelijk te veel slechte misdaadfilms gekeken.
Alsof dat nog niet genoeg was, kwam ook de 15-jarige dochter van de vrouw een kijkje nemen. Wat ze zag? Bloed op de muur, haar moeder in de hoek, en twee schurken die het huis hadden veranderd in hun eigen intimidatie-arena. Want ja, waarom zou je een normaal gesprek voeren als je ook gewoon mensen de stuipen op het lijf kunt jagen?
Geen zin in smeergeld? Geen probleem, we slaan je wel in elkaar!
Afpersing is tegenwoordig blijkbaar ook een stuk minder subtiel. Eerder hadden criminelen al geprobeerd de vrouw op de ouderwetse manier om te kopen. Je weet wel, met geld. Maar deze dame had een ruggengraat en zei elke keer “nee, dank je.” En als je niet luistert naar redelijke aanbiedingen, dan komt er vanzelf iemand langs die wat minder subtiel is. Want wie heeft er eigenlijk nog geduld voor onderhandelingen als je ook gewoon met geweld je zin kunt krijgen?
DNA-zoektocht: wie was het nou?
Gelukkig voor de politie laten zelfs de domste criminelen tegenwoordig altijd wat sporen achter. In dit geval vonden ze DNA van onze verdachte – die helaas niet meer dan een zwervend bestaan leidt – én een extra portie DNA van een mysterieuze tweede persoon. Spannend toch? We wachten allemaal in spanning af tot die ook een keer gevonden wordt, al zou het zomaar kunnen dat dat pas gebeurt als deze hele zaak een stoffig dossier is geworden in een vergeten la.
Arme slachtoffers… maar de crimineel? Die maakt zich vast zorgen over zijn paspoort.
En ja, zoals in elk goed misdaadverhaal, blijven de slachtoffers zitten met angst en trauma’s. Want thuis voel je je natuurlijk niet meer helemaal veilig als je huis ’s nachts is veranderd in een vechtclub. Maar geen zorgen, het OM heeft alles onder controle! De verdachte, die waarschijnlijk al een rugzak klaar heeft staan, mag zijn straf horen en… oh wacht, nu willen ze hem snel in de cel hebben. Want stel je voor dat hij het vliegtuig pakt en een nieuwe carrière begint in een ander land. Dat zou zonde zijn van alle moeite, toch?
Kortom, weer een dag in de haven van Rotterdam, waar coke smokkelaars wat creativiteit laten zien en de slachtoffers, zoals altijd, het nakijken hebben.