De Nederlandse rechtspraak blijft een fascinerend fenomeen. Vandaag in de schijnwerpers: een 56-jarige man uit Oostzaan die vier jaar cel tegemoet kan zien voor het verhandelen van 14 kilo cocaïne, het treffen van voorbereidingen daarvoor en het bezit van een vuurwapen. Klinkt indrukwekkend, toch? Tot je even stilstaat bij het grotere plaatje.
Vier jaar? Echt?
Laten we de feiten op een rij zetten. Deze man heeft jarenlang in alle rust gehandeld, zijn luxe levensstijl onderhouden, in een hotel gewoond alsof hij de koning van Oostzaan was en zich omringd met een heel logistiek netwerk, inclusief een trouwe taxichauffeur die dienstdeed als geld- en drugskruier. En wat is het resultaat? Een strafeis van vier jaar. Dat betekent – met een beetje goed gedrag – na twee jaar weer buiten, klaar om ‘opnieuw te beginnen’.
Ter vergelijking: als je een paar keer je verkeersboetes niet betaalt, kun je ook zomaar een paar maanden de bak in draaien. Maar als je een crimineel imperium runt en tonnen verdient? Dan ga je er met een straf vanaf waar menig fietsendief jaloers op zou zijn.
Encrochat en de club die liever wegkeek
Onze hoofdrolspeler werd uiteindelijk gesnapt via Encrochat, de favoriete manier van communicatie onder criminelen, totdat de politie besloot mee te lezen. Maar was dat nou echt nodig? In Oostzaan wist iedereen blijkbaar al lang wat hij uitspookte. De gemeente heeft zelfs actief geprobeerd hem uit amateurvoetbalclub OFC Oostzaan te weren, omdat hij er als ‘criminele geldschieter’ actief was. Toch duurde het jaren voordat justitie er echt iets mee deed.
Een hotel als paleis
De man had het goed voor elkaar: officieel ingeschreven bij zijn vrouw en kinderen, maar ondertussen lekker wonen in een luxe hotel. In twee jaar tijd gooide hij bijna €200.000 over de balk aan hotelkamers. Op de dag van zijn arrestatie had hij zelfs een woonkamer-set-up in zijn kamer, compleet met kledingrek, snoeppot, een drugsvoorraad en – uiteraard – een geladen vuurwapen.
Het hotelmanagement? Die deden waarschijnlijk alsof ze niks zagen, ondanks dat de man veertig keycards op zak had. Want ja, waarom moeilijk doen als iemand goed betaalt?
Luxe levensstijl en een fluwelen straf
Het OM stelt dat de verdachte ‘een aansturende rol’ speelde in de cocaïnehandel. Dat zie je terug in de luxe levensstijl: dure horloges, een zwak voor hotelkamers en een leven zonder zorgen. Toch blijft de vier jaar cel als eis een slap compromis. De man heeft inmiddels zijn geld veiliggesteld en zal na zijn celstraf waarschijnlijk geen broodjes gaan beleggen bij de lokale supermarkt.
Oh, en laten we de ontnemingsprocedure niet vergeten! De staat wil graag €900.000 terugzien, maar laten we realistisch blijven: crimineel geld heeft een magische eigenschap om ‘plotseling’ te verdwijnen. Dus of de belastingbetaler hier ooit een cent van terugziet? Dat is even waarschijnlijk als een sneeuwstorm in augustus.
Conclusie? Ondermijning is vooral een leuk woord
Justitie noemt deze man het ‘schoolvoorbeeld van ondermijning’. Maar als dit de aanpak is, dan kunnen toekomstige ‘ondermijners’ rustig ademhalen. Zolang je slim genoeg bent, wat goede connecties hebt en niet dom genoeg bent om op straat met een kilo in je binnenzak te lopen, zit je gebakken.
Misschien tijd om het beleid te herzien? Of gewoon accepteren dat deze veroordelingen vooral voor de bühne zijn en dat het echte spelletje gewoon doorgaat? Want met straffen als deze blijft de georganiseerde misdaad lachend in hun hotelkamers zitten.