Oké, stel je voor: je bent een fanatieke milieuactivist, je houdt van de natuur, je hebt zelfs een cv dat schreeuwt “superheld van het nationale park”, en plotseling word je beschuldigd van… cocaïnebezit? Je zou denken dat het script van een slechte komedie is, maar nee, dit is precies wat er gebeurde met Juan Clavero, een dappere activist uit de provincie Cádiz. En het was niet zomaar een misverstand—nee, twee geniale individuen dachten dat het slim zou zijn om hem te framen. Spoiler alert: dat was het niet.
De start van een slechte grap: hoe je niet iemand moet laten opdraaien voor je eigen ellende
Juan Clavero, een icoon in de wereld van de milieubescherming en oud-directeur van het prachtige nationale park Sierra de Grazalema, was druk bezig met het verdedigen van publieke wegen. Ja, dat lees je goed, publieke wegen. Waarom? Omdat een paar onvriendelijke landeigenaren het in hun hoofd haalden om die openbare wegen te privatiseren en de natuurvrienden buiten te sluiten. Een van die eigenaars, José Miguel Herrera, vond dat Clavero’s milieuactie wel wat te ver ging. Hij was er klaar mee dat mensen zomaar door zijn finca wandelden alsof het een gratis attractiepark was.
Maar Herrera had geen zin om in debat te gaan of legale procedures te volgen (want waar is de lol daarin?). Nee, hij wilde zijn doel sneller bereiken. Samen met zijn handlanger, Manuel Alcaide—laten we hem voor de grap ‘de Watson’ van dit duo noemen—bedacht hij een meesterlijk plan om Clavero uit de weg te ruimen. En dat plan was zo briljant dat zelfs een zesjarige het waarschijnlijk zou afkeuren.
Het geniale (kuch) plan
Het dynamische duo besloot om hun innerlijke Sherlock te channelen, maar dan zonder de hersencellen. Ze zagen een demonstratie als het perfecte moment om hun meesterplan uit te voeren. Manuel Alcaide, die zich waarschijnlijk net zo overtuigend vermomde als iemand die een bril opzet en verwacht dat niemand hem herkent, sloop rond en verborg 47 gram cocaïne in de auto van Clavero. Ja, ze kozen niet voor een kleinigheidje zoals een verloren portemonnee—ze gingen all-in met cocaïne. Want waarom zou je het makkelijk maken als het ook lastig kan?
Zodra de drugs op hun plek zaten, werd de politie natuurlijk meteen ingelicht. “Pssst, check die activist eens, volgens mij is hij stiekem Walter White!” En voilà, de Guardia Civil vond de drugs netjes verstopt achter een passagierszetel. Clavero had geen idee waar hij in verzeild was geraakt en voordat hij het wist, zat hij een nacht in de cel. En alsof dat niet erg genoeg was, werd hij ook nog eens tien dagen lang in de media neergezet als een soort drugslord. Wat een nachtmerrie!
Karma slaat altijd terug (zelfs met een boete)
Maar geen zorgen, hier komt het mooie deel van het verhaal: rechtvaardigheid! Na een hoop gedoe en juridische perikelen werd het duidelijk dat Clavero niks met die drugs te maken had. De rechtbank zag het duo Herrera en Alcaide voor wat ze waren—amateuristische complotdenkers die duidelijk te veel naar slechte misdaadfilms hadden gekeken. De rechter sprak zijn vonnis uit en gaf beide heren een jaar celstraf. Nu, omdat de straf minder dan 2,5 jaar is, hoeven ze die tijd waarschijnlijk niet achter de tralies door te brengen, wat misschien een tikkeltje teleurstellend is voor iedereen die dacht dat ze hun dagen zouden slijten met het vouwen van gevangenisoveralls.
Maar, zoals in elke goede komedie, kwam er toch een prijskaartje aan hun idiote stunt: een boete van 2700 euro en een gemeenschappelijke schadevergoeding van 20.000 euro voor Clavero, die inmiddels vast meer vertrouwen heeft in moeder natuur dan in zijn medemens.
De moraal van het verhaal: als je iemand wil dwarsbomen, doe het dan niet met drugs
Kijk, er zijn genoeg manieren om een activist dwars te zitten. Je zou bijvoorbeeld kunnen debatteren, een petitie starten, of zelfs gewoon lekker mopperen op social media. Maar drugs in iemands auto verstoppen en hopen dat hij gepakt wordt? Dat is oprecht een plan uit het boekje ‘Hoe maak je je vijand rijker en jezelf belachelijker’.
Ecologistas en Acción, de natuurorganisatie waar Clavero nauw bij betrokken is, was uiteraard niet onder de indruk van de opgelegde straf. Ze vonden dat de daders veel te licht gestraft werden gezien de ernst van de situatie. Of Clavero en zijn advocaten verder in hoger beroep gaan om gerechtigheid te halen, is nog even afwachten. Maar één ding is zeker: hij is in de harten van de mensen meer dan ooit de held van de Sierra de Grazalema. En als je toch een stok tussen zijn wielen probeert te steken, zorg dan op z’n minst dat het geen cocaïne is.
En nu een belangrijke vraag voor iedereen die dit leest: wat hebben we vandaag geleerd? Drugs laten vallen in de auto van een milieuactivist is niet alleen een dom idee, maar ook een heel duur idee. Dus als je ooit de drang voelt om iemand voor schut te zetten, misschien gewoon een ouderwetse scheetkussen gebruiken?