Drugs, de doorn in het oog van justitie. Of het nu gaat om wiet, amfetamine, ghb op xtc, het moet en zal keihard bestreden worden. En justitie probeert het op verschillende manieren.
Eind jaren negentig werden de gebruikers bang gemaakt door justitie dat XTC dodelijk was. Wie herinnert zich niet de verhalen van mensen die dood bleven in de clubs of op festivals, iedere zomer wel een paar. Deze bangmakerij leidde tot niets, want er werd geen pilletje minder geslikt. Wel ging de kwaliteit van de pillen wellicht iets omhoog.
En ook de onlangs gelanceerde campagne dat de pillenslikker of de lijntjes-snuiver bijdraagt aan de criminaliteit lijkt geen vruchten af te werpen. Sinds justitie dergelijke uitspraken ventileerde via de altijd behulpzame Nederlandse media is er immers geen pilletje minder geslikt in ons land en kan je op iedere hoek van de straat een lijntje wit scoren als je dat wilt.
Maar justitie laat zich niet kennen, want met 100 miljoen extra in het vizier hou je toch weer een flink aantal collega’s van de straat. Nu gooien ze het balletje op dat je je buurman moet verraden, zelfs als je een klein vermoeden hebt dat er in zijn garagebox wel eens iets af kan spelen. En ongeacht of de mensen bereid zullen zijn hun vriend, collega of buurman te verraden (wij denken van niet), de uitkomst zal precies hetzelfde zijn: er wordt geen pilletje minder geslikt in Nederland.
De kosten van die inzet zijn gigantisch hoog en nog steeds stijgende, maar de baten van die inspanningen zijn niet aantoonbaar. Wanneer de bestrijding van drugs enig effect zou hebben dan zouden we lastiger aan een pilletje moeten kunnen komen en zou een grammetje coke inmiddels al ver boven de honderd euro zijn uitgekomen. Ook zouden de criminelen die elkaar naar het leven staan voor het overgrote deel achter slot en grendel zitten en zou het aantal strafzaken afnemen.
Dankzij, de jarenlange en vele honderden miljoenen kostende inspanningen van politie en justitie zijn eerder tegengestelde effecten zichtbaar. Het aanbod van de complete range verdovende middelen lijkt onbegrensd. Strafrechtelijk optreden heeft geen merkbare invloed op de drugsmarkt en de drugsprijzen. Het drugsgerelateerde geweld neemt toe.
Justitie lijkt met meer inzet, een groter budget en hogere straffen het Amerikaanse model te volgen. Maar dat dat niet werkt blijkt uit het feit dat er in dat land in 1980 werden ongeveer 40 duizend Amerikanen voor drugsdelicten veroordeeld tot een gevangenisstraf, nu zijn dat er zo’n 500 duizend. En ook in Amerika is er geen tekort aan drugs, zijn er niet minder strafzaken, is de criminaliteit niet gedaald en ook is de drugs er niet duurder geworden of is het aantal verslaafden er gedaald.
Maar ondanks dat alle cijfers en de feiten tegen justitie spreken blijven ze maar dreigen, mensen bang maken en om meer overheidsgeld vragen om een oorlog te voeren waarvan ze weten dat ze die nooit nooit nooit kunnen winnen…