Nieuws dat veel blowers niet graag zullen willen horen, maar het is wetenschappelijk onderbouwd. Het was natuurlijk al algemeen bekend dat het roken van tabak een negatieve invloed kan hebben op de mondgezondheid van de mens . Maar hoe zit het met het roken van cannabis? Er werd onderzoek naar gedaan en de uitslag is niet best.
Cannabis rook
Cannabisrook bevat veel van dezelfde chemicaliën die aanwezig zijn in tabaksrook, maar het bevat ook cannabinoïden en andere verbindingen die bij inademing onbekende gezondheidsrisico’s opleveren. Recente onderzoeken naar de gezondheid van de longen hebben bijvoorbeeld aangetoond dat cannabisrook nog steeds schadelijk is voor de longen, maar op een andere manier dan tabaksrook.
Archives of Oral Biology
Nu heeft nieuw onderzoek gepubliceerd in de Archives of Oral Biology aangetoond dat cannabisrook de gingivale epitheelcellen in de mond kan beschadigen en hun proliferatie kan onderdrukken. Dit kan problemen veroorzaken voor de aangeboren immuunfunctie van de gingivale epitheelcellen, zeggen de onderzoekers, Dit zou uiteindelijk kunnen leiden tot toekomstige gingivitis en parodontitis. De onderzoekers waarschuwen dat mondzorgprofessionals voorzichtig moeten zijn met het documenteren van eventuele veranderingen in de mondgezondheid bij hun patiënten die cannabis gebruiken en zich bewust moeten zijn van deze mogelijke complicaties.
Zorgwekkend is dat cannabisrook uiteindelijk kan leiden tot paradontitus
Cannabisrook verstoort celvorm en levensvatbaarheid
Deze nieuwe studie, geleid door onderzoekers van de Université Laval in Québec , bestudeerde de effecten van cannabisrookcondensaat (CSC) op menselijke gingivalepitheelcellen. Dit omvatte een evaluatie van de celvorm en adhesie, maar ook de levensvatbaarheid van de cellen bij blootstelling aan verschillende concentraties CSC gedurende tijden variërend tussen 30 minuten en 24 uur. Deze domeinen werden bestudeerd met behulp van microscoopmetingen, celmetabole activiteitsmetingen en lactaatdehydrogenase (LDH) activiteitstests.
Grote verschillen waargenomen
De onderzoekers vonden grote verschillen in celvorm en hechting na blootstelling aan CSC, waarbij niet-blootgestelde cellen langwerpig, hechtend en vrij dicht op elkaar gepakt waren. Daarentegen werd deze langwerpige vorm zelden gezien in de monsters die gedurende 60 minuten of langer aan 10% CSC waren blootgesteld. Celadhesie werd ook beïnvloed in deze 60 minuten durende monsters; er werden geen hechtende cellen meer gezien in de monsters die waren blootgesteld aan 10% of 20% CSC.
Een trypaanblauw-assay werd gebruikt om de levensvatbaarheid van cellen te analyseren, waarbij hoge niveaus van toxische effecten werden gevonden na blootstelling aan 5% of meer CSC, ongeacht de blootstellingstijd.
“Alle geteste CSC-concentraties leidden tot een significante afname van de levensvatbaarheid van de cellen”, schreven de onderzoekers. “Zelfs met 1 procent CSC bij een lage contactperiode (15 min), werd een afname aangetoond in het aantal levende cellen.”
De onderzoekers theoretiseerden dat deze celbeschadiging verband kan houden met veranderde niveaus van lactaatdehydrogenase (LDH) in deze cellen; LDH is een enzym dat de sleutel is tot het proces waarbij suiker wordt omgezet in energie die cellen kunnen gebruiken. Een LDH-activiteitstest bevestigde dat de afgifte van LDH aanzienlijk toenam na blootstelling aan CSC, en dit is dus een waarschijnlijke oorzaak van de gingivale epitheelcelbeschadiging.
Blootstelling kan leiden tot dode cellen en tandvleesaandoeningen
Verhoogde LDH-cytotoxiciteit kan leiden tot celapoptose (de geprogrammeerde dood van een beschadigde cel) en autofagie (de zelfafbraak en vernieuwing van een cel). Als gevolg hiervan gebruikten de onderzoekers flowcytometrie om de effecten van CSC op celapoptose, necrose, autofagie en oxidatieve stress te onderzoeken. Verdere metingen van apoptotische en autofagische genexpressie werden gedaan met behulp van real-time polymerasekettingreactie (RT 2 -PCR) arrays.
De onderzoekers ontdekten dat blootstelling aan CSC leidde tot dosisafhankelijke toename van celapoptose en necrose, evenals tot het vertonen van grotere autofagie dan een vergelijkbare batch controlecellen. Als gevolg hiervan concludeerden de onderzoekers dat CSC celbeschadiging kan veroorzaken via elk van deze drie routes.
Paradontitus
Genanalyse toonde ook aan dat blootstelling aan 20% CSC resulteerde in de modulatie van zeven apoptotische genen en zes autofagische genen. Hierin was een waargenomen afname van de genexpressie van het CD40-ligand inbegrepen. CD40L is een pro-inflammatoire mediator waarvan eerder is opgemerkt dat het een belangrijke biomarker is bij parodontitis , en dus kan een afname van de expressie ervan belangrijke gevolgen hebben voor de mondgezondheid.
“De verminderde CD40L -genexpressie die in ons onderzoek werd aangetoond, zou de communicatie van epitheelcellen kunnen verstoren en zo bijdragen aan celapoptose”, schreven de onderzoekers. “Inderdaad, de interactie van een epitheelcel met zijn buren is belangrijk voor het behoud van de integriteit van de epitheelcellen en de aangeboren immuunfunctie.”
Verstoring van de immuunfunctie
Verstoring van deze aangeboren immuunfunctie kan ook leiden tot problematische ontstekingsaandoeningen , zoals gingivitis of parodontitis. Gingivitis is een milde tandvleesaandoening waarbij sprake is van ontsteking van het tandvlees; parodontitis is een ernstige ontsteking van het tandvlees die kan leiden tot tandverlies en botafbraak. Geen prettig vooruitzicht dus voor cannabisrokers.
DNA en longschade
Ten slotte merkten de onderzoekers op dat blootstelling aan CSC ook de neiging had te resulteren in hogere niveaus van reactieve zuurstofsoorten in de cellen, wat wijst op verhoogde hoeveelheden oxidatieve stress. Uit andere onderzoeken is bekend dat oxidatieve stress veroorzaakt door tabaksrook kan leiden tot DNA- en longschade , dus dit zou erop kunnen wijzen dat cannabisrook een vergelijkbaar risico met zich mee kan brengen.
Als gevolg van deze bevindingen bevelen de onderzoekers van de Université Laval aan dat mondzorgprofessionals alle opmerkelijke veranderingen bij hun patiënten die cannabis roken, documenteren en dat deze risico’s in overweging moeten worden genomen bij het verlenen van zorg.
Cannabisrook en mondgezondheid
Deze studie is niet de eerste die suggereert dat cannabis schadelijk kan zijn voor de mondhygiëne. Vorig jaar ontdekte een in EBioMedicine gepubliceerde studie dat het roken van cannabis het soort bacteriën in iemands mond kan veranderen. Uit dit onderzoek, geleid door wetenschappers van de Medical University of South Carolina, bleek dat rokers meer soorten Streptococcus en Actinomyces-bacteriën in hun mond hadden dan niet-rokers. De cannabisrokers hadden ook minder soorten Neisseria-bacteriën dan hun niet-rokende tegenhangers.
Verband met Alzheimer
Deze bevindingen zijn zorgwekkend, aangezien de aanwezigheid van sommige Actinomyces-soorten in verband is gebracht met de ziekte van Alzheimer . Inderdaad, in de EBioMedicine- studie rapporteerden de onderzoekers dat muizen die besmet waren met orale Actinomyces meyeri- bacteriën ook de neiging hadden om langzamer te bewegen en gemiddeld minder te bewegen dan muizen die werden behandeld met andere bacteriestammen. Verder onderzoek door deze groep naar cannabisgebruik, bacteriën en hoe deze factoren de hersenen kunnen beïnvloeden, is nog gaande.
Bron: Analytical Cannabis