Vandaag in het nieuws: het Openbaar Ministerie (OM) vond het nodig om harde taal te gebruiken over een ‘casus’ in het immer pittoreske Acquoy, waar drie heren de grenzen van hun ondernemingszin hebben opgezocht. Blijkbaar hoort het vasthouden en ‘mishandelen’ van een werknemer van de Antwerpse haven nu ook tot de bedrijfsstrategie van de georganiseerde misdaad. “Deze casus valt onder de gewelddadige uitwassen van de hedendaagse georganiseerde drugscriminaliteit,” aldus de officier van justitie voor de rechtbank in Arnhem. Het is eens wat anders dan een teamuitje of een zakelijk overleg.
Slachtoffer vastgebonden
De mannen, die volgens justitie deze ‘innovatieve’ tactiek hebben uitgevoerd, hielden hun slachtoffer vast in een verlaten loods. Op 30 maart werd de nietsvermoedende medewerker ontvoerd uit België, blijkbaar als onderdeel van een ‘personeelsontwikkelingstraject’ dat niemand van tevoren had goedgekeurd. Twee dagen later werd de man, doorweekt en vastgebonden, aangetroffen door de eigenaar van de loods. Er was geen welkomstdiner, maar wel een waterput als decorstuk – je moet het de creatieve geest van deze ‘ondernemers’ nageven.
Martelen als moderne overtuigingstechniek
“Het woord martelen komt wel in beeld,” verklaarde de officier van justitie. Dat klopt zeker, als je onder martelen verstaat dat je iemand met elektriciteitsdraden vastbindt, regelmatig overgiet met water en af en toe dreigt met een vuurwapen. Dit alles, simpelweg omdat de man niet stond te springen om een handje te helpen met de drugsimport in de Antwerpse haven. Begrijpelijk toch? In een tijd waar motivatie soms ver te zoeken is, proberen deze heren gewoon de klassiekers opnieuw uit.
Onbekenden met een groot vertrouwen in privacy
De verdachten komen uit verschillende delen van Nederland en kenden de eigenaar van de loods totaal niet. Maar ach, wie heeft er tegenwoordig nog iets met privacy? Ze gingen er gewoon vanuit dat niemand zich druk zou maken over een loods die ineens omgetoverd werd tot geïmproviseerde gevangenis. Alsof ze dachten dat de eigenaar niet in de buurt zou komen zolang zij hun “werkzaamheden” aan het uitvoeren waren. Brutaliteit kent geen grenzen, dat mag duidelijk zijn.
Een straf om de juiste boodschap uit te dragen
De officier van justitie eist voor de 26-jarige verdachte 4,5 jaar cel, waarmee hij hoopt “een signaal af te geven aan de samenleving.” Want ja, justitie moet ergens een grens trekken in dit soort creatieve ondernemingsvormen. Voor de 22-jarige verdachte ligt het anders, omdat hij, zo blijkt, makkelijk beïnvloedbaar is en een laag IQ heeft. In zijn geval lijkt een begeleidingstraject bijna meer een formaliteit dan een serieuze poging tot rehabilitatie. Het OM eist voor hem een gevangenisstraf van 30 maanden, waarvan 10 voorwaardelijk – want zelfs binnen het criminele circuit moeten de regels van beïnvloedbaarheid serieus genomen worden.
Een laatste ‘hulde’ aan de ‘creativiteit’ van de hedendaagse criminaliteit
De officier van justitie eindigde met de vaststelling dat justitie weinig “wapens” heeft tegen de georganiseerde drugscriminaliteit. In plaats daarvan is een stevige gevangenisstraf blijkbaar het enige middel dat overblijft om de samenleving gerust te stellen. En als het criminele circuit doorgaat met deze ‘innovatieve’ methoden, dan kan justitie altijd hopen dat de gemiddelde crimineel net zo naïef is als deze heren – die geloofden dat hun geïmproviseerde gevangenis onopgemerkt zou blijven in een loods in Acquoy.