Sinds LSD voor het eerst werd gesynthetiseerd in de jaren 1930, waren psychotherapeuten geïnteresseerd in het gebruik van hallucinogene drugs voor de behandeling van een reeks psychische stoornissen.
Pogingen daartoe hebben echter moeite gehad om wijdverspreide steun van de medische gemeenschap te krijgen. Dit was ten dele omdat de visionaire reizen die deze stoffen genereren zo eigenzinnig en individueel zijn zodat ze te analyseren zijn.
Toch gelooft een team van onderzoekers dat ze nu een manier hebben gevonden om de ‘mystieke ervaringen’ van psilocybine bevattende paddenstoelen wetenschappelijk te bestuderen, waardoor ze mogelijk de deur openen voor hun gebruik in psychologische therapie. Dat moet koren op de molen zijn van de psychiatrie en van personen die aan micro dosering doen.
Officiële publicatie
Ze publiceerden hun bevindingen in de Journal of Psychopharmacology. Het team wetenschappers definieert “mystieke ervaring” met behulp van vier centrale kenmerken.
De vier kenmerken
Deze omvatten een gevoel van “mystiek”, wat een gevoel van heiligheid of eenheid met alle dingen betekent, “positieve stemming”, “transcendentie van tijd en ruimte” en “onuitsprekelijkheid” – of het gevoel hebben dat de ervaring boven woorden of standaard begrippen staat.
Neurowetenschappers en psychiaters
Het team van psychiaters en neurowetenschappers van de John Hopkins University School of Medicine heeft een Mystical Experience Questionnaire van 30 vragen ontwikkeld, de MEQ30, waarbij alle vier de elementen aan bod komen en kan worden gebruikt om een algehele score te krijgen van de intensiteit van de mystieke ervaring.
Dit werd bereikt door de verkregen gegevens te analyseren uit vijf laboratoriumexperimenten, waarbij een totaal van 184 deelnemers matige tot hoge doses psilocybine kregen en werd gevraagd hun ervaring te beschrijven.
Niveau bepaling van de mystiek
Om bijvoorbeeld het niveau van ‘mystiek’ te bepalen, vraagt de MEQ30 de deelnemers om aan te geven hoezeer zij zich verbonden voelden met ‘ultieme realiteit’. Gegevens met betrekking tot ’transcendentie van de tijdruimte’ worden intussen uit de graad gehaald om welke deelnemers hun “gebruikelijke bewustzijn die ze waren verloren.”
Langetermijneffecten psilocybine gebruik
Van cruciaal belang is dat de auteurs van de studie beweren dat scores verkregen uit de MEQ30 nauwkeurig kunnen worden gebruikt om de langetermijneffecten van psilocybinegebruik te voorspellen. Dit omdat volgens hen uit de gegevens bleek dat degenen die grotere mystieke ervaringen bereikten, ook verdere verbeteringen in hun gemoedstoestand verderop rapporteerden. Dit bouwt voort op eerdere onderzoeken die hebben onthuld dat patiënten die geacht worden een “complete” mystieke ervaring met psilocybine te hebben, meer geneigd zijn om 14 maanden later een groter welbevinden of levensvreugde te ervaren. Dat hoort de psychiatrie natuurlijk graag.
Een aantal theorieën
Terwijl de auteurs van het onderzoek benadrukken dat “de biologische mechanismen die ten grondslag liggen aan mystieke ervaringen niet zijn geïdentificeerd”, recent onderzoek naar het onderwerp heeft toch geleid tot de ontwikkeling van een aantal theorieën.
Een studie aan het Imperial College in Londen onthulde bijvoorbeeld hoe psilocybine een afname van hersenactiviteit veroorzaakte in de delen van de hersenen die gewoonlijk met het ‘zelfgevoel’ of ‘ego’ werden geassocieerd. Tegelijkertijd verhoogde de communicatie tussen bepaalde andere delen van de hersenen werden waargenomen, waardoor een patroon van activiteit ontstond dat leek op ‘droomslaap’.
Psychointegrator
Bevindingen zoals deze hebben geleid tot de opkomst van de term ‘ psychointegrator ‘ om psychedelische stoffen zoals psilocybine te beschrijven, omdat ze neuronale activiteit integreren door de connectiviteit en communicatie in de hersenen te vergroten.
Om een idee te geven van hoe dit eruit ziet, vergelijkt de afbeelding hieronder functionele hersennetwerken die werden waargenomen onder normale omstandigheden en op psilocybine.
Complexe wetenschap
Terwijl wetenschappers echter werken aan het ontrafelen van de mechanismen waarmee psychedelische verbindingen werken aan de hersenen, blijft de materie uiterst complex en zijn de effecten van dergelijke stoffen nog steeds moeilijk te voorspellen.
Zo wordt bijvoorbeeld algemeen aangenomen dat psychedelische ervaringen enorm worden beïnvloed door de factoren zoals de psychologische toestand van de persoon die de paddo’s neemt, alsmede de omgeving waarin de stof wordt genomen.
Met de ontwikkeling van de MEQ30 wordt echter gehoopt dat deze effecten meer wetenschappelijk kunnen worden geclassificeerd en geanalyseerd, wat leidt tot een beter begrip van de manier waarop psychedelica kunnen worden gebruikt om psychische stoornissen te behandelen.
Vervolgonderzoek
Er is momenteel een vervolgonderzoek gaande waarbij er onderzoek wordt gedaan naar de exacte verbindingen die psilocybine legt in de hersenen. Tevens wordt er onderzocht in hoeverre daardoor andere delen in der hersenen worden aangestuurd.
Gekeken wordt naar de activiteit in de motorische schors van de hersenen en dezelfde activiteit in de temporale kwab of de relatie tussen deze twee bij verschillende doses van psilocybine.